விந்தையென்ன விந்தையடி?

நீலவானில் நீந்தியாடும் கார்முகில்கள் எல்லாம் கண்டு, 
வாரியெடுத்து ஆதவன்தன் கதிர்களை  கோர்த்து அவைதமை, 
உன் கண்ணெனும் ஊசிமுனை  தன்வழி சீராய் செலுத்தி, 
நேர்த்தியாய் சீருடை எனச்செய்து நறுமுகையே நீ உடுத்த, 
முகில் பின்னே அவ்வழியே ஆதவனும் ஆசையுடன், 
உன் முகம்தனில் புன்னைகையாய் தனக்கொரு இடம் பிடிக்க, 
மிஞ்சிய  அவன் கதிரெல்லாம் உன்விழியில் ஒளிரப்புக,
மாலை நேர செந்நிறமும் உன்னிலேறி மெருகு சேர்க்க,
தான் கொண்ட தமரெல்லாம் தன்வழியே செல்லக்கண்டு ,
முகில் தனை கொண்ட  வானும் தனை சுருக்கி அவைகளோடு ,
விரைந்துந்தன் புருவங்களிடையே  நிலைகொண்டு,  நீலப்பொட்டாகி,
முகில்கொண்ட வானாய் தானங்கே இடம்பெற்று பாங்காய் நிற்க, 
நாணமின்றி அவைகளுன்னை அணைத்துக்கொண்டு புன்னகைக்க, 
வானமின்றி போன மதியும் நானும் ஒன்றுகூடி உன்னை,
மதியிழந்து வியந்து நின்ற விந்தையென்ன விந்தையடி?

The Creaky Window

Seated on a wobbly chair, alone by the table,

I pondered, surrounded by darkness and gloom;

I felt an island, in total seclusion, and ravaged,

And felt like the solitary beast in some old fable.

Tired of monotony, and of wretched solitude,

I decided the beast and that, I, had to expire,

Life had become hollow, without joy or purpose

"Beast die", all of me then, seemed to exude.

I opened the window, at last after a whole year,

And prepared to take the ultimate leap down,

I wished to see and breathe nature, for once, last,

And lunge, nature would then, my all, to pieces tear.

The window gave way, my efforts bore fruit at last,

The rains and sun had made it creaky, no, real strong;

As it opened, a scene unfolded, of a blanket of snow,

And of trees, that stood strong, though alone and apart.

The creaky window had taught me perseverance,

As I wondered, it's confronting the brute of nature;

A lesson on weathering odds, of gaining strength

A lesson against forfeiture, one of firm penance.

Even as I felt humbled, and was getting saner again,

Cool breeze entered my cabin, gave a soothing touch,

I felt embraced, loved, and felt new blood in my veins,

A new life, A new sense, Behold! I am human again.

Explain

If it were my heart that you broke,

Why is it that my eyes ‘re bleeding?

ஏனோ பெண்ணே ?

நாணிச்சிவந்தாய் கவர்ந்தாய் 
கண்களால் காதல் உரைத்தாய் 

இருளில் உறைந்த என் மனத்திற்க்கு 
உன் சிரிப்பெனும் தூரிகையால் வண்ணம் சேர்த்தாய் 

பாறையாய் இருந்த உள்ளத்தை 
அன்பெனும் உளியால் செதுக்கினாய் 

கரைப்பார் கரைத்தால் கல்லும் கறையுமென 
செயல்களால் உணர்த்தினாய் 

இளகினேன் உறுகினேன் 
உன் காதலில் சிக்கித்தளைத்தேன் 

நிலவை கண்ட காரிருள் போல் 
ஒளி கண்டேன் காதல் கொண்டேன் 

நிலவாய் என்றும் இருப்பாய் என  நான் எண்ண 
மழை வரை வாழும் முகிலென மறைந்தாய் 


நிலைத்து நிற்கும் நம் காதலென சொல்லிவிட்டு 
இன்று நினைவில் மட்டதும் நிலைத்ததேனோ பெண்ணே?

Tell Me Your Dreams

Lady, my cherished one,
You're dazed, so it seems,
Smiling though startled,
Did I occur in your dreams?

Tell me of them all,
Each one I was in,
Your mind,then, I'll tell of,
And a lot on what's within.

A Fool's Plight

Ages later
I went looking
First after
I missed it last
Beyond any hold
And beyond my sense
And then I knew
It was way past

Obsessed with pain
No heart to lose
I took it on
A lot of it
Then I whined
groaned and cried
I was already dead
And cast in a pit

Paradise it seemed
Nice and lovely
Flowers blooming
And full of light
All a mirage
And untrue hence
Am still looking though
'Tis a fool's plight

மழையும் வெயிலும்

கதிரவன்  மேல்  உண்டு,  
அவன்  கீழ் முகில்  உண்டு
முகில்  தனில் நீர்  உண்டு,  
சொல்வார்,  அதை  மழையென்று

உன்னை  கண்ட நொடி  கொண்டு,  
உணர்தேன்,  உலகம் மெய்  என்று, 
உன்  முகமெனும்  வான்வெளியில்,  
கண்டேன்  விழி எனும்  முகில் ரெண்டு

விசும்பலெனும்  இடி முழங்கி, 
நீ  அழ, இங்கு  மழை உதயம், 
பூமியில்  ஒரு நீர்த்துளி  விழ, 
நனைந்ததென்னவோ , எந்தன்  இதயம்

விழுந்த  உன்  கண்ணீர்  துளியை
தாவி  தாங்கினேன் என்  உள்ளங்கையில்
கோடி  கொடுத்தாலும் கிடைக்காதிதுவென 
நான்  சொல்ல, உன்  சிரிப்பில் மீண்டும்  மஞ்சள்  வெயில்